NL | EN
Het verhaal van Goran Turnšek

Goran startte met fotograferen aan het einde van zijn danscarrière

Na zijn dansopleiding kreeg Goran snel de kans om met de in Rotterdam gevestigde choreograaf Pier Rogie te werken. Rogie kreeg in 2000 structurele subsidie waardoor zij veel voorstellingen moesten draaien en dat was als beginnend danser heel fijn. Na drie jaar in Rotterdam te hebben gewerkt kreeg Goran de kans om in Amsterdam aan de slag te gaan. Al snel werd hij benaderd door Krisztina De Châtel. Zij vond hem geschikt voor één van haar oude voorstellingen, de klassieker Föld. In totaal heeft Goran vier jaar bij haar gewerkt. Daarna heeft hij nog drie jaar gewerkt als freelance danser met Giulia Mureddu en Nicole Beutler. Goran is gestopt met dans in 2012.

In welke fase van het omscholingsproces zit je naar jouw idee op dit moment?

Mijn omscholingstraject duurde ongeveer vier jaar. De opleiding vroeg veel aandacht waardoor ik minder tijd had voor dans. In die periode heb ik dans langzaam bij beetje los gelaten. Uiteindelijk heb ik volgens planning mijn nieuwe diploma gehaald en ben nu bijna twee jaar bezig in mijn nieuwe beroep als fotograaf.

Waar ben je nu mee bezig en hoe ben je hiertoe gekomen?

Aan het einde van mijn danscarrière begon ik te fotograferen. Ik moest kiezen tussen beeldende kunst en fotografie en heb uiteindelijk gekozen voor fotografie alleen. Ik zocht namelijk naar een kunstmedium dat onze wereld van zijn vergankelijke karakter zal bevrijden. Met fotografie hoopte ik alles om mij heen vast te leggen. Ik wou dingen maken die wat langer bestaan en die wij langer kunnen vasthouden.

Wat zijn de overeenkomsten of wat is verband voor jou tussen wat je nu doet en dansen?

Ik werk nog steeds als kunstenaar. Ik vond andere beroepen te praktisch. In mijn vorige beroep was ik uitvoerend danser maar nu kan ik mijn eigen verhalen en fantasie laten zien en dat vind ik fijner.

Wat waren voor jou de hoogtepunten uit je danscarrière?

Mijn hoogtepunt was het samenwerken met Krisztina de Châtel en in haar stukken te mogen dansen zoals Föld, Zooi en Imperium. Ook de samenwerking met kunstenares Marina Abramović in het Van Gogh Museum is iets dat blijft hangen, want in zo’n grote productie heb ik daarna nooit meer gestaan.

Welke kwaliteiten die je als danser nog meer hebt ontwikkeld komen nu goed van pas?

Als danser leer je ruimte anders te verkennen. Dat vind ik nog steeds een van de mooiste ervaringen. In mijn nieuwe beroep gebruik ik ruimte anders. Het is altijd bevrijdend om ruimte als danser te ervaren.

Hoe is het omscholingsproces je vergaan ?

Dans loslaten vond ik best moeilijk. Het is een proces dat gaat met horten en stoten, want je bent op zoek naar een nieuwe passie. Na het omscholen had ik vooral behoefte om andere omgeschoolde dansers te spreken over hun proces. Hun verhalen hebben mij weer geholpen om verder uit de dans te groeien. Dat was ook de reden voor mijn laatste fotoproject Second Stage.

Wat is je grootste uitdaging tijdens dit proces geweest?

Dans heeft mij een identiteit gegeven. Het was best een uitdaging die oude identiteit te vervangen met een nieuwe identiteit. Dat proces duurde bij mij meer dan vijf jaar. Met dat nieuwe diploma voelde ik me nog steeds geen fotograaf. Ik was nu danser en fotograaf. Uiteindelijk neem je het danser zijn gevoelsmatig toch mee in je nieuwe beroep. Je ben nooit van de danser af.

Wat heb je van je omscholing geleerd en wat is het advies wat je aan dansers mee zou willen geven die toe zijn aan omscholing?

De weg naar de nieuwe carrière bewandelt iedereen anders. Ik heb geleerd dat er twee soorten omgeschoolde dansers bestaan. Sommigen zien de tweede carrière als een vervolg op de danscarrière terwijl anderen liever met een nieuw hoofdstuk beginnen. Het is goed om te weten in welke groep je hoort.

Waarom is het volgens jou belangrijk voor dansers om steun te krijgen tijdens het omscholingsproces?

Ik vind de steun aan dansers tijdens het omscholingproces belangrijk omdat je opeens in een nieuw beroep terechtkomt waarin je heel anders functioneert. Aanpassen gaat niet vanzelfsprekend. De steun tijdens deze moeilijke weg is daarom cruciaal. Ook kun je met de steun verder komen, waardoor je als danser in heel andere beroepen terecht kunt komen.

2017

 

Scroll naar boven