Branislav is geboren in Slowakije en heeft daar dan ook zijn dansopleiding gevolgd. Tijdens zijn opleiding heeft hij bij verschillende gezelschappen gedanst, zoals Slovenské Národné Divadlo en Divadlo Nová Scéna. Op zijn 18e, nadat hij was afgestuurd aan het Konzervatórium Evy Jaczovej, is hij aangenomen bij het Internationaal Danstheater in Amsterdam. Daar heeft hij uiteindelijk 12 jaar met heel veel plezier gedanst, van 2000 tot 2011. Zijn laatste voorstelling was niet voor het Internationaal Danstheater; De laatste keer dat hij op toneel stond was in Carré met het gezelschap Quadro Flamenco.
Als 10-jarige jongen die nog geen idee had over zijn toekomst, koos ik ervoor om te gaan dansen. Gewoon, omdat ik dat leuk vond. Nooit had ik gedacht dat je hiermee een contract tekende wat betekende dat je van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat heel hard moest werken. Zweten, zweten en nog meer zweten. Maar ik had ook nooit gedacht dat deze beslissing me zoveel moois zou brengen.
In welke fase van het omscholingsproces zit je naar jouw idee op dit moment?
Ik zit op dit moment in het derde jaar van de opleiding Bouwkunde aan de Hogeschool van Amsterdam. Ik heb voor de richting Constructie gekozen.
Tijdens mijn eerste jaar moest ik erg wennen aan het (stil) zitten in de schoolbanken en niet meer dagelijks bezig te zijn met mijn lichaam. Ook voelde ik me opeens weer 17 jaar (terwijl ik al 30 jaar was). Niet alleen door de leeftijd van mijn klasgenoten, maar ook door het feit hoe ik behandeld werd door mijn docenten.
Na een periode van doorbijten, heb ik uiteindelijk mijn weg en plek binnen de opleiding gevonden. Ik leer elke dag iets nieuws en heb ontdekt dat ik naast het dansen ook een passie heb voor mijn toekomstige vak. Ik kan dan ook niet wachten om dit jaar tijdens mij stages echt in de praktijk aan de slag te gaan.
Waar ben je nu mee bezig en hoe ben je hiertoe gekomen?
Op dit moment ben ik druk bezig met het project ‘schematiseren’. Hierin proberen we de werkelijkheid na te bootsen op het gebied van bouwkundige constructies, met als doel de benodigde afmetingen te kunnen bepalen.
Ik heb in de afgelopen 3 jaar in snel tempo veel geleerd op het gebied van wiskunde, mechanica en andere technische vakken waarvan ik als danser helemaal geen idee had.
Dankzij de kennis die ik heb opgedaan in combinatie met mijn behaalde resultaten, doe ik nu dingen waarvan ik nooit heb gedacht deze te kunnen.
Wat zijn de overeenkomsten of wat is verband voor jou tussen wat je nu doet en dansen?
Net als dansen, is een studie Bouwkunde erg hard werken. Ook zweten, zweten, zweten. Waarschijnlijk hou ik stiekem toch wel van deze druk. Daarnaast eist een studie net zoveel, en misschien nog wel meer, discipline als een danscarriere.
Wat waren voor jou de hoogtepunten uit je danscarrière?
Het applaus elke avond, complimenten van blije bezoekers, tournees naar China, India, Vietnam, Frankrijk, Duitsland, feestjes in de bus terug naar Amsterdam na elke voorstelling, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar het mooiste uit mijn carriere is het feit dat ik met vrienden (niet alleen collega’s) op toneel mocht staan. Het was een feestje!
Welke kwaliteiten die je als danser nog meer hebt ontwikkeld komen nu goed van pas?
Discipline, doorzettingsvermogen en alles doen vanuit je passie.
Hoe is het omscholingsproces je vergaan?
Het omscholingsproces heb ik toch wel iets onderschat. Ik dacht ‘ik doe dit wel even’. De praktijk pakte toch wat anders uit.
Studeren vergt heel veel tijd en discipline. Het sociale leven wat ik had als danser, heb ik op moeten geven om 100% voor mijn studie te kunnen gaan. Natuurlijk wetende dat ik er straks veel voor terug krijg.
En vraag me dit nog een keer wanneer ik afgestudeerd ben ;).
Wat is je grootste uitdaging tijdens dit proces geweest?
Mijn grootste uitdaging was het vinden van een nieuwe passie, het weer in de college zaal zitten en uit je comfort zone stappen en opnieuw beginnen.
Nu kan ik met recht zeggen, dat ik al deze uitdagingen overwonnen heb.
Wat heb je van je omscholing geleerd en wat is het advies wat je aan dansers mee zou willen geven die toe zijn aan omscholing?
Je moet het proces niet onderschatten, het vergt veel van je tijd en stelt je geduld op de proef. Je wilt tenslotte ergens weer net zo goed in worden als in het dansen.
Maar wat ook waar is, de tijd vliegt. Je leert ontzettend veel nieuwe dingen. Ik voel me bevoorrecht om danser te zijn geweest en nu de mogelijkheid te hebben me te kunnen omscholen tot een bouwkundig constructeur.
Waarom is het volgens jou belangrijk voor dansers om steun te krijgen tijdens het omscholingsproces?
Om als danser weer terug te komen in de arbeidsmarkt is een nieuw diploma van grote waarde. Met alleen een dansers diploma op zak, zijn er weinig banen die ik zou kunnen uitoefenen.
Dankzij de steun van het omscholingsfonds heb ik mijn nieuwe passie gevonden en heb ik in de toekomst meer kansen.
2015