Annemarie Labinjo-van der Meulen danste van 1997 t/m 2011 bij het Scapino Ballet Rotterdam en heeft net haar eerste jaar studie Neuro Linguïstisch Programmeren (NLP) afgerond. Zij vertelt hoe zij terugkijkt op het eerste jaar.
Op mijn 15e ben ik begonnen met dansen. Ik startte in Groningen met de vooropleiding dans. Daarna volgde ik de Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem en was voor 2 jaar verbonden aan Introdans. Hierna heb ik nog 15 jaar lang mijn passie kunnen uitvoeren bij het Scapino Ballet Rotterdam met veel plezier.
Wat spreekt je zo aan in dansen?
Dans betekent voor mij liefde, vrijheid en creativiteit. Dans is een verbindend element in de samenleving.
Wat waren voor jou de hoogtepunten uit je carrière?
Een van mijn hoogtepunten was de rol van Clara in ‘De Notenkraker’ van Marco Goecke waarin ik tussen duizenden zwart geverfde walnoten danste!
Hoe is het omscholingsproces je vergaan ?
Mijn transformatieproces van dansen naar studeren was heel goed en tegelijkertijd ook (heel even) confronterend. Mijn laatste voorstelling was, zoals ik altijd had gehoopt, op mijn top, met het gevoel dat ik nog wel door had kunnen gaan. Een fantastisch gevoel! Mijn studie begon vrijwel aansluitend.
Ik bleef nog wel een tijd aftrainen door balletlessen te volgen en Gyrotonic te doen. De eerste dag van mijn studie NLP was erg confronterend. De trainer vertelde over waarom mensen niet snel veranderen, de reden hiervoor was dat ze bang zijn dat het ook slechter kan worden. Mijn gedachten dwaalden af : ‘Ik had toch een fantastische job, leuke collega’s, waardering, ik oefende mijn passie uit etc.?’ Waarom ben ik eigenlijk gestopt? Tijdens het kringgesprek liet ik mijn tranen de vrije loop. Ik deelde met de groep: Wie ben ik nu? Ik laat los van mijn omgeving waar ik zo van hield en nu is alles nieuw. Wel wetende dat ik bewust heb gekozen om te stoppen, maar toch. Het was confronterend. Ik kwam erachter dat ik, net zoals veel andere mensen, een groot gedeelte van mijn identiteit verleende aan wat ik deed voor werk, danser zijn. En nu, wie ben ik nu? Het enige wat mijn trainer zei was: ‘Misschien wordt het nog wel meer…..’ En hij had gelijk, ik heb een 24-uurs identiteitscrisis doorgemaakt en daarna was dat gevoel er niet meer. Ik ben nog zoveel meer dan Annemarie de danser. Ik ben een liefhebber, een doorzetter, een moeder, een partner, een verhalenverteller, een student, een Gyrotonic instructeur en ik kan nog wel even doorgaan. Dat was en is nog steeds een mooi proces. Ik koester mijn dansherinneringen, terwijl ik zoveel nieuwe dingen aan het ontdekken ben over mezelf en anderen. Dankzij Paul Bronkhorst had ik een zorgvuldig plan van aanpak wat betreft mijn studie, een proces van 3 jaar, om te kijken waar mijn interesses lagen. Zo kwam ik erachter wat ik graag wilde gaan doen. De begeleiding en voorbereiding is zo waardevol geweest dat ik me als een vis in het water voel in mijn nieuwe omgeving. Het klopt!
Waar ben je nu mee bezig ?
Op dit moment ben ik precies een jaar bezig met studeren met als doel lichaamsgerichte coach te worden d.m.v. Gyrotonic Expansion System, Neuro Linguïstic Programming en Profiling. Ik zit nu in de Master Coach opleiding van NLP en heb mijn NLP Practitioner en NLP Master Practitioner certificaat op zak. Dit jaar volg ik nog de Waarheid en Leugendetectie training en Emotie Management en Gedrag training als basis voor de Analytical Profiling die ik in 2014 ga doen. Al deze trainingen zijn gefaciliteerd door Rob Kamps. Paul heeft me gewezen op NLP en zodoende ben ik bij verschillende NLP opleidingen gaan kijken. Ik vond het materiaal interessant, alleen bleef er elke keer toch een ‘maar’ over aan het eind van zo’n open dag. Bij Rob Kamps viel die ‘maar’ weg en wist ik dat ik bij hem wilde trainen. Zijn manier waarop hij de training geeft is speels, persoonlijk en vakkundig. Met 24 jaar ervaring op het gebied van coaching, is hij ook Profiler en eigenaar van Bureau Personal Development in Zoetermeer. Allround een goede leermeester. Naast deze ontwikkelingen heb ik in de zomer van 2012 mijn Gyrotonic level 2 certificaat gehaald en ga nog door voor Gyrokinesis level 1 en 2.
Wat is je grootste uitdaging tijdens dit proces geweest?
Mijn grootste uitdaging was, na het stoppen met dansen, om een nieuw ritme te vinden. Een ritme voor mijn lichaam om te blijven bewegen en niet zomaar ineens niets meer te doen en een ritme te vinden voor het studeren. Hoe focus ik me en zet ik me aan tot lezen, leren, plannen? Dat was een doel op zich. De eerste maanden ervoer ik dit als een zoektocht naar een nieuw evenwicht, maar na enige tijd had ik de structuur te pakken. Plannen en doen! De discipline die ik gewend was te gebruiken als danser kwam hier goed van pas.
Welke kwaliteiten die je als danseres nog meer hebt ontwikkeld komen nu goed van pas?
De kwaliteiten die ik verder gebruik vanuit de danswereld zijn voor Gyrotonic de kennis van het lichaam en mijn fysieke ervaringen. Voor NLP en coaching merk ik dat ik mijn flexibiliteit, creativiteit en focus goed kan inzetten. Eigenschappen die het coachen ten goede komen. Ook in het moment zijn en visualiseren zijn bruikbare tools.
Wat heb je van je omscholing geleerd en wat is het advies wat je aan dansers mee zou willen geven die toe zijn aan omscholing?
Voor mij was het heel prettig om al te weten wat ik wilde gaan doen na het dansen. Een belangrijke vraag van Paul was: ‘Hoe wil je je danscarrière eindigen? Een vraag waar ik zelf niet over na had gedacht. Ik hoorde me nog zeggen: ’Wanneer ik op het toneel sta ben ik gelukkig’. Paul reageerde met: ‘Het is niet onbelangrijk om hierbij stil te staan’. Dankzij deze woorden die onbewust bij me bleven, heb ik de keus gemaakt om op een moment te stoppen dat voor mij een symbolische waarde had. ’Kathleen’ van Ed Wubbe kwam weer op het repertoire te staan, een stuk dat ik als 18-jarige op de televisie zag en wist dat ik bij dit gezelschap wilde dansen! Bijna 20 jaar later mocht ik mijn danscarrière hiermee afsluiten. De cirkel was rond.
Wat ik dansers die zich willen omscholen kan aanraden is, naast dit advies van Paul, om goed voorwerk te doen en er de tijd voor te nemen om verschillenden open dagen te bezoeken. Kijken en vergelijken. Op deze manier wordt duidelijk wat je niet wilt of wel. Het gaf mij rust dat ik al keek terwijl ik nog danste, ik hoefde het immers nog niet te weten. Met een open blik keek ik om me heen, als een kind in een snoepwinkel en ontdekte wat er voor mij persoonlijk te halen viel.
Waarom is het volgens jou belangrijk voor dansers om steun te krijgen tijdens het omscholingsproces?
Wat ik nodig had en heb om mezelf verder te ontplooien was en is tijd en geld. Tijd om iets te kunnen leren wat waardevol is voor mij, en geld om mijn studie te betalen dat uiteindelijk waarde toevoegt aan de maatschappij. Mijn dank aan de Omscholingsregeling voor Dansers voor deze prachtige toekomst!
2013