NL | EN
Het verhaal van Caroline Kwee

De psychologie van dans

Caroline is in 2005 begonnen aan een dansopleiding bij ArtEZ in Arnhem, na vanaf haar achtste de Vooropleiding Dans in Venlo te hebben gevolgd. In het derde jaar liep ze stage bij een dansgezelschap dat haar na afloop meteen een contract aanbood.

Waar ben je nu mee bezig en hoe ben je hiertoe gekomen?

Ik ben nu in het tweede jaar van mijn bachelor Psychologie, richting klinische- en gezondheidspsychologie (ten tijde van dit interview). Daarnaast volg ik honoursonderwijs, waarin ik me nog meer verdiep in mijn eigen discipline en ook breder kijk naar onder andere wetenschap in het algemeen.

Na vier jaar dansen werd mij geen vast contract aangeboden. Ik zag geen toekomst meer voor mezelf in de dans en dacht dat áls ik me wou omscholen, ik dat beter direct zou kunnen doen. Het leek me namelijk verstandig om de energie die ik in het dansen had gestoken, niet kwijt te raken maar direct te richten op een nieuwe uitdaging. Daarbij had ik nog wat studiebeurs over die ik toen nog kon ontvangen. Ik was al lang gefascineerd door psychotherapie en de aard en het gedrag van mensen en heb daarom uiteindelijk gekozen voor de studie Psycholgie aan de Universiteit van Utrecht. Hoewel het studeren intussen niet meer vreemd voelt en ik al veel kennis heb opgedaan en vaardigheden onder de knie heb, zal het wel even duren voordat ik me echt omgeschoold kan noemen. Mijn bachelor duurt namelijk nog 1 jaar, daarna nog 1 of 2 jaar masteropleiding en dan wil ik nog een plek zien te bemachtigen bij een GZ-opleiding. En ook als psycholoog blijft een lerende houding natuurlijk heel belangrijk.

Wat zijn de overeenkomsten of wat is verband voor jou tussen wat je nu doet en dansen?

Studeren en dansen zijn voor mij twee heel andere werelden. Studeren is voor mij een veel meer solitaire bezigheid dan dansen. Studeren doe ik dan ook grotendeels alleen, zodat ik me volledig kan focussen op de stof. Ik neem nu heel veel informatie op. Als danser doe je dit ook wel, maar daarnaast gaat het veel meer om uitvoeren, uiten en overbrengen. Ik verwacht wel dat de informatieopname op een gegeven moment wat minder wordt en het in toepassing brengen van kennis meer op de voorgrond komt. Bij een vak ‘professionele gespreksvoering’ was dit laatste al erg het geval. Ik zag hier een duidelijke overeenkomst met dansen, omdat het bij beide om vaardigheden, in het moment handelen, en reflecteren gaat. Een andere overeenkomst tussen studie en dansen is het steeds weer blijven aanpassen en verbeteren tot je uiteindelijk een (voorlopig) eindproduct hebt. In die zin lijken bijvoorbeeld het werken aan een schriftelijk verslag en het werken aan een voorstelling op elkaar.

Welke kwaliteiten die je als danseres nog meer hebt ontwikkeld komen nu goed van pas?

Een lange adem hebben, letten op details, verantwoordelijkheidsgevoel, ervaring in een heel ander vakgebied. Een lange adem is nodig bij dans omdat alles steeds gerepeteerd wordt. Dit geldt voor de choreografieën maar ook voor de oefeningen in de trainingsles. Omdat ik gewend ben om niet snel op te houden, duik ik nu vaak net wat dieper in de stof of ben de laatste die nog de puntjes op de i zet bij een tentamen of groepsopdracht. Het letten op details heeft hier mee te maken. Dit komt ook voort uit het feit dat dansers in het algemeen denk ik erg op details letten, en als ze het zelf niet doen de repetitor/docent dat wel doet. Je draagt als danser een verantwoordelijkheid, voor jezelf, collega’s, het gezelschap en het publiek. Deze verantwoordelijkheid voel ik ook voor mijn studie. Ik zal er niet zo gauw met de pet naar gooien. Mijn ervaring in een heel ander vakgebied helpt me denk ik om een wat bredere kijk te hebben op de psychologie. Ik kan de kennis die ik nu opdoe in verband brengen met de ervaring die ik hiervoor heb opgedaan en weet uit deze ervaring dat er ook een heel ander leven mogelijk is/ andere manieren van leven mogelijk zijn dan mijn leven op dit moment.

Hoe is het omscholingsproces je vergaan?

Mijn omscholingsproces verloopt dankzij de steun van mijn ouders en de steun van Omscholing Dansers Nederland soepel. Zonder de financiële middelen zou het opleidingstraject dat ik nu doorloop niet mogelijk zijn. Ik ben hier dus erg dankbaar voor.

Wat is je grootste uitdaging tijdens dit proces geweest?

Voor mij was het een uitdaging om mijzelf van het ene op het andere moment uit de danswereld te bevinden. Dit wilde ikzelf ook, omdat ik hier niet in wilde blijven ‘hangen’ en mijn energie wilde richten op iets nieuws. Maar ik miste wel mijn vertrouwde omgeving, mijn vertrouwde routine, het reizen, de theaters, het in een vaste groep mensen verkeren, mijzelf uitdrukken in dans, de schoonheid en esthetiek die ik elke dag om me heen zag. Een heleboel dus. Veel hiervan mis ik nog steeds, maar er is ook veel voor in de plaats gekomen. Ik vond het ook lastig om helemaal vanaf nul weer te beginnen. Bijna alles dat ik had geleerd was nu ineens niet meer van toepassing, en over mijn nieuwe vakgebied had ik nog nauwelijks kennis. Maar de tijd gaat snel en intussen kan ik wel zeggen dat ik al een boel nieuwe kennis en vaardigheden op zak heb.

Wat heb je van je omscholing geleerd en wat is het advies wat je aan dansers mee zou willen geven die toe zijn aan omscholing?

Ik heb geleerd dat het nooit te laat is om iets compleet nieuws te leren. Ik geloof echt dat dansers een heleboel kwaliteiten hebben die ook zeer toepasbaar zijn in andere opleidingen en beroepen. Daarom zou ik aan andere dansers die toe zijn aan omscholing willen meegeven om hun dromen te volgen en dit niet na te laten, uit twijfel of ze wel in staat zijn om zo’n omslag te maken. Natuurlijk moet het plan realistisch zijn en moeten er randvoorwaarden, zoals een financieel plan zijn. Maar binnen deze grenzen denk ik dat er voor ex-dansers heel veel mogelijk is.

Waarom is het volgens jou belangrijk voor dansers om steun te krijgen tijdens het omscholingsproces?

Zonder de steun van Omscholing Dansers Nederland zouden heel veel deuren voor dansers gesloten blijven. Het zou ontzettend jammer zijn als dansers geen kans krijgen om hun talenten op een andere manier dan in de dans te ontwikkelen. Gelukkig is deze mogelijkheid er dankzij de omscholingsregeling wel!

2015

Scroll naar boven