Op 21-jarige leeftijd besluit de Duitse Inken Landskröner om van haar passie dansen haar beroep te maken. Ze verhuist naar Nederland en studeert daar Moderne Dans aan de theaterschool van Amsterdam waar zij in 1999 afstudeert. Inken danste tijdens haar carrière o.a. in België, Noorwegen en Nederland. In Nederland werkte zij o.a. bij Dance Works Rotterdam, Piet Rogie en bij Conny Janssen danst.
In welke fase van het omscholingsproces zit je naar jouw idee op dit moment?
Met mijn afstuderen in 2014 aan de Verloskunde Academie in Amsterdam, eindigde mijn omscholing. Sindsdien ben ik aan de slag als verloskundige.
Waar ben je nu mee bezig en hoe ben je hiertoe gekomen?
Sinds februari 2016 werk ik als klinisch verloskundige. Eerst voor het Noordwest Ziekenhuis te Alkmaar, inmiddels bij het VUmc in Amsterdam. Werken als klinisch verloskundige houdt in dat ik op de verloskamer in ziekenhuis diensten doe; ik begeleid bevallingen met een medische indicatie. Tevens houd ik spreekuur, waarbij mijn taak is de gezondheid van moeder en de groei van het ongeboren kind in de gaten te houden, ook loop ik kraamvisites op de afdeling. Het is een mooie afwisselende baan.
Hiervoor heb ik twee jaar als zelfstandige verloskundige gewerkt. Ik heb geen eigen praktijk gehad, maar werd ingehuurd als waarnemer door andere praktijken in en om Amsterdam. Toen heb ik ook thuisbevallingen begeleid.
Om als verloskundige te kunnen werken heb ik de HBO studie Verloskunde afgerond. Het was een pittige studie, waarnaast weinig vrije tijd overblijft. De studie is praktijk-georiënteerd, waardoor ik constant voor ogen had, waarvoor ik studeerde. Na de studie ben je meteen klaar om aan de slag te gaan.
Wat zijn de overeenkomsten of wat is verband voor jou tussen wat je nu doet en dansen?
Zowel in de dans als in de verloskunde ben ik bezig met het lichaam. Alleen is de focus in de verloskunde niet op mij, zoals dit bij de dans het geval was, maar op de barende vrouw.
Ik “beweeg” met de barende mee zolang alles goed gaat en geef richting als ik herken dat de baring niet goed vordert. Het is aan mij om het ritme van de barende de herkennen. Om haar goed te kunnen begeleiden moet ik wel eens op de grond gaan zitten of door de hurken, bv bij een bevalling op de kruk.
Een andere overeenkomst is dat beide banen geen negen tot vijf banen zijn.
Net als in de dans ben je in de verloskunde nooit uitgeleerd. Als danser moet je in elke productie een nieuwe choreografie leren, in de verloskunde moet je steeds de nieuwste wetenschappelijke inzichten bijhouden en bij/nascholingen volgen.
Wat waren voor jou de hoogtepunten uit je danscarrière?
Ik heb in prachtige voorstellingen van Conny Janssen mogen staan, zoals Vuil & Glass met live muziek gespeeld door het cello orkest Conjuto Iberico; op tournee naar Rusland, Spanje.
Welke kwaliteiten die je als danseres nog meer hebt ontwikkeld komen nu goed van pas?
- Teamspeler zijn;
- op de achtergrond aanwezig kunnen zijn;
- niet bang zijn om iemand anders aan te raken;
- focus hebben, concentratievermogen;
- scherp observatievermogen;
- kunnen functioneren op elk moment dat het nodig is;
- mijn eigen lichaam kennen en goed voor mijzelf zorgen;
- in staat zijn je aan elke situatie aan te passen.
Hoe is het omscholingsproces je vergaan ?
Paul Bronkhorst heeft mij goed tijdens het omscholingsproces begeleid. In de eerste gesprekken, toen ik nog niet wist welke richting mijn tweede carrière op zou gaan heeft Paul richting gegeven door vragen te stellen en duidelijk gemaakt dat het de bedoeling is dat de nieuwe carrière een realistische toekomst heeft. Toen ik eruit was dat het de studie verloskunde zou worden heeft Paul doorgevraagd om mijn motivatie boven tafel te halen. Een studie, of omscholing in het algemeen kan een pittige periode zijn, immers verlaat je de tot dan toe bewandelde paden, waardoor het belangrijk is dat je voor ogen hebt waarom je een bepaalde richting gekozen hebt.
Het proces van stoppen was naast het zoeken naar een nieuwe “ik” ook een rouwproces, namelijk afscheid nemen van een liefde, de liefde voor de dans. Doordat ik gesteund werd door de omscholingsfonds en daardoor geen financiële zorgen had, was er de ruimte om opnieuw te beginnen door een nieuwe uitdaging aan te gaan. Ik ben daarom ook ontzettend dankbaar dat ik de kans gekregen heb.
Wat is je grootste uitdaging tijdens dit proces geweest?
De grootste uitdaging was kiezen welke richting het moest worden. Door het onbekende was er twijfel of het wel de juiste keuze zou zijn. Zodra de studie begon, werd de twijfel enthousiasme en door de steun van de omscholingsregeling ‘een warm bad’.
Wat heb je van je omscholing geleerd en wat is het advies wat je aan dansers mee zou willen geven die toe zijn aan omscholing?
Geniet zoveel als mogelijk van je danscarrière, en wees eerlijk tegen jezelf als je moet/wilt stoppen, dansen lijkt op dat moment alles maar er zijn nog zo veel andere leuke disciplines.
Waarom is het volgens jou belangrijk voor dansers om steun te krijgen tijdens het omscholingsproces?
Zoals eerder benoemd kan het een emotioneel proces zijn om na voltooien van een carrière een tweede loopbaan te kiezen. Danser zijn is vaak een roeping. Een tweede roeping vinden vraagt om zelfreflectie. Hierbij helpt het om met mensen te spreken die je hierin begeleiden en/of het proces zelf hebben doorlopen om zo met afstand naar de situatie te kijken.
2018