Yuri heeft een dansloopbaan van vijftien jaar achter zijn rug. Hij begon in 1992 bij Introdans in Arnhem en danste daarna bij Carte Blanche (Noorwegen), het Finnish National Ballet in Helsinki en de Kreutzer Kompani (Zweden). In 2007 besloot hij zijn loopbaan te beëindigen bij Conny Janssen Danst in Rotterdam. Ook danste hij in een aantal projecten met o.a. Nils Christe, Tamara Roso en Iris Reyes).
Hoewel Yuri zes jaar geleden al stopte met dansen beschouwt hij zich zijn omscholing nog altijd niet klaar. Op de vraag in welke fase hij zich op dit moment van het omscholingsproces bevindt zegt hij: ‘afgerond, maar de ervaring leert dat dat eigenlijk nooit is afgerond…’
Wat spreekt je zo aan in dans?
Ik heb me eigenlijk nooit afgevraagd wat me zo aansprak. Dansen was als zuurstof, eigenlijk een vanzelfsprekendheid. Niet zozeer een keuze; dat was ik gewoon.
Maar nu ik deze vraag -terugkijkend- krijg: de mogelijkheid om mensen te raken. Niet alleen publiek, maar vooral ook mezelf, een enorme uitlaatklep. In een niet te definiëren taal, die iedereen toch kan begrijpen al dan niet met een eigen interpretatie.
Wat waren de hoogtepunten uit je carrière?
Oef, zo ontzettend veel…
Überhaupt mijn eerste contract bemachtigen,
De vele creatieve processen en te ontdekken dat je kneiterharde werken daadwerkelijk iets teweeg bracht bij het publiek (en je dat soms op onverwacht mooie manieren laat weten/voelen),
Mijn laatste tournee met Introdans waarin álles samen kwam: muziek, choreografie, grenzeloos vertrouwen van de choreograaf & het partnerwerk met Katherine Stimson. Dat was zó intens dat ik regelmatig met tranen stond te dansen. Het woord dansen in de laatste zin kan ook makkelijk vervangen worden door genieten. De synergie voelde perfect en dat gebeurt maar zelden,
De uitnodiging om als gastsolist bij het Finnish National Ballet de hoofdrol in Uotinen’s Ballet Pathétique te mogen komen dansen. Naast de serie voorstellingen en de lovende recensies, maakte ook de sterrenbehandeling een onuitwisbare indruk,
En zeker niet op de laatste plaats; de idiote nachten met collega’s in hotels tijdens buitenlandse tournees, de pret in touringcar of auto van en naar waar dan ook weer ergens in het land, jezelf op een onverwachte plek op de aardbol vinden, en de bijzondere vriendschappen die na jaren zeer intensief samen werken zijn ontstaan.
Hoe was het om te stoppen met dansen?
Na een prachtige carrière was dat een spannend, maar toch soms ook eng en confronterend proces. Je moet nieuwe mogelijkheden ontdekken en ontwikkelen, jezelf herdefiniëren, je zelfvertrouwen opnieuw opbouwen zonder datgene wat je hele leven tot op dat moment heeft bepaald: dans.
De Omscholingsregeling zorgt voor de tijd, ruimte en mogelijkheden om precies dat te doen, niet alleen in financiële zin, zeker ook met persoonlijke ondersteuning.
Wat is de grootste uitdaging tijdens dit proces geweest?
Dat je weer onderaan een ladder staat, en de eerste stappen zijn het moeilijkst.
Wat doet je nu en hoe ben je hiertoe gekomen?
Mijn nieuwe passie is grafische vormgeving in de ruimste zin des woords. Niet alleen logo’s, huisstijlen, flyers, posters en productvormgeving, ook beeldmanipulatie en steeds meer bewegend (!) beeld.
Door mijn fysieke beperkingen (voor een danser dan), kreeg ik tijdens mijn dansopleiding te horen dat mijn kansen op werk niet erg hoog werden ingeschat. Het behalen van de propedeuse en het voltooien van de opleiding waren twijfelachtig, en ik kreeg het advies me te gaan oriënteren op andere vakgebieden. Dat bracht me bij de grafische vormgeving.
Kijkend naar bijv. filmposters, die soms met slechts een verzameling visuele hints een heel verhaal of een gevoel creëren. Die interesse in de kracht van visuals heeft me eigenlijk nooit meer losgelaten, en in mijn laatste dansjaren bij Conny Janssen begon ik thuis met mijn eerste schetsen.
Na mijn studie kreeg ik een baan bij een reclame bureau, terwijl ik tegelijkertijd ook voor mijzelf begon. Soopknife (voorheen wHYage graphiX) krijgt na jaren kneiterhard werken steeds meer vorm, en ben erg blij met de groeiende diversiteit van mijn opdrachtgevers.
Welke kwaliteiten die je als danser hebt ontwikkeld komen nu goed van pas?
Creativiteit, discipline, een eindeloze drive om altijd naar het beste te streven en vastberadenheid, want opgeven is gewoon geen optie.
Toen ik begon met mijn omscholingstraject had ik verzonnen om gelijk drie opleidingen tegelijk te volgen, waarvan twee fulltime. Docenten plaatsten vraagtekens over de haalbaarheid hier van. Maar ik merkte dat die vastberadenheid van dansers, samen met jaren van gedrilde discipline ‘niet praten, gewoon doen wat je gevraagd/gezegd wordt’ nu in mijn voordeel werkte. Sommige medestudenten moesten constant gemotiveerd of geïnspireerd worden om hun opdrachten te starten/af te maken of hadden weinig aandacht voor uitleg van docenten tijdens de lessen. Dat ging aan mij voorbij en slaagde met prima cijfers voor alle opleidingen, al vooruitkijkend naar de volgende opleidingen en nieuwe carrière.
Wat heb je van je omscholing geleerd en wat is het advies wat je aan dansers mee zou willen geven die toe zijn aan omscholing?
Ik heb mezelf beter leren kennen en de grote wereld met al zijn mogelijkheden buiten die veilige beslotenheid van studio’s en theaters. Geleerd dat je meer bent dan een (ex-)danser, geleerd me op nieuwe, maar andere manieren te uiten. En dat proces is nog niet afgelopen. Mijn “advies” zou luiden: vertrouw op jezelf (…en de Omscholingsregeling)!
Waarom is het volgens jou belangrijk voor dansers om steun te krijgen tijdens het omscholingsproces?
Ik denk dat bovenstaande dat al voor een groot deel beantwoord heeft.
Het is niet alleen een nieuwe baan of carrière switch, professioneel danser zijn is een manier van leven, dus nagenoeg alles in mijn leven veranderde zoals ik het kende sinds mijn 4e jaar.
Ik zou het rustige vaarwater dat de Omscholingsregeling je in deze woelige tijd biedt eigenlijk willen vergelijken met een nieuw stuk vruchtbare grond. Ik kon zelf de kiemen uitzoeken en zorgen voor voldoende water, ODN creëerde verder de ideale omstandigheden zodat de kiemen tot grote hoogtes kunnen groeien.
2014